Pocztówka z wakacji

Truizmem jest powiedzenie, że podróże kształcą. Mnie kształcą fotograficznie. Z dala od codziennego zgiełku, od pośpiechu, bieganiny między szkołą, pracą a domem, od rozpaczliwych prób pogodzenia wielu życiowych ról, mam chwilę, aby w spokoju chwycić za aparat. Rozejrzeć się wokół, pomyśleć, ułożyć w głowie wiele rzeczy. Poeksperymentować.

Fotografię, którą widzicie, zrobiłam podczas jednego z wakacyjnych wyjazdów. Nie jest ona szczególnie bogata w treść, ot, po prostu pamiątka z wakacji. Jednak to, za co lubię ten kadr, to kompozycja.

Przygotowanie

Wakacje spędzaliśmy na Teneryfie. Moi dwaj synowie budowali na plaży zamki z czarnego wulkanicznego piasku. Jak to z dziećmi bywa, nie można było ich odciągnąć od tego zajęcia. Słońce właśnie schowało się za horyzontem, ale nadal było stosunkowo jasno. Spodobały mi się kolory wokół – delikatne pastelowe purpury i rozproszone światło. Zaczęłam fotografować tę scenę. Wówczas kątem oka dostrzegłam dziewczynkę, długowłosą blondyneczkę, która w podskokach przemierzała plażę wzdłuż brzegu oceanu. Ustawiłam się tak, aby złapać ją w kadrze pomiędzy moimi urwisami i czekałam. Nie wiedziałam, czy dziewczynka nie zatrzyma się, nie zmieni kierunku, nie przestanie podskakiwać, czy uda mi się ją złapać w locie w pożądanym miejscu. Przygotowałam się najlepiej jak umiałam i czekałam. Gdy dziewczynka znalazła się na wysokości mojego starszego syna, zaczęłam robić zdjęcia. W sumie zdążyłam zrobić cztery fotografie, zanim zniknęła z kadru. Jednym z tych zdjęć było właśnie to, które widzicie.

Wykonanie

Zdjęcie wykonałam przy następujących ustawieniach:

przysłona f 4.0
czas naświetlania 1/400 s.
ISO 1600

Postać dziewczynki niemal idealnie wpasowała się w przestrzeń pomiędzy postaciami moich synów. Udało mi się uchwycić ją w locie, w chwili, kiedy żadna z jej stóp nie styka się z ziemią. Dzięki temu odnoszę wrażenie, że dziewczynka wręcz płynie w powietrzu. Krótki czas naświetlania pozwolił zamrozić ruch.

Drugi plan kadru tworzy para dorosłych w wodzie. Są dobrze widoczni ze względu na stosunkowo dużą głębię ostrości. Dzięki temu stworzyłam wrażenie głębi obrazu, pewnej trójwymiarowości. Co mnie bardzo cieszy, udało mi się zachować odstęp między ręką dziewczynki a postaciami dorosłych. Dzięki temu wszystkie postacie są widoczne, nie zlewają się ze sobą.

Dorośli po prawej równoważą się kompozycyjnie z jasnymi budynkami po lewej stronie kadru. Dzięki temu żadna ze stron kadru nie przeważa i wrażenie symetrii zostało zachowane.

W kadrze brak jest zbędnych elementów. Plaża była pełnia spacerujących ludzi, jednak udało mi się uchwycić czysty kadr. Tylko moi bohaterowie oraz postacie dopowiadające historię.

Trójkąty i trójkąty

Kompozycja tego kadru jest centralna, symetryczna. Cała akcja toczy się bowiem w centrum kadru. Główni bohaterowie to dzieci: dziewczynka i dwaj chłopcy. Każde z nich bawi się na swój własny dziecięcy sposób. Dzieci są ubrane w letnie, kolorowe rzeczy. Z kadru bije beztroska dzieciństwa.

Kompozycję kadru oparłam na trójkątach. Spójrzcie poniżej, ile trójkątów udało mi się uchwycić na fotografii:

Bardzo się pilnowałam, aby linia horyzontu – w tym przypadku wyznaczona przez morze – biegła idealnie prosto. Delikatnie musiałam ją jednak poprawić w programie graficznym.

Czego się nauczyłam tworząc ten kadr? Że warto jest przewidywać, wyprzedzać bieg wydarzeń i przygotować się wcześniej na tyle, na ile jest to w danym momencie możliwe.